‘‘कोरोना संक्रमण लाग्नु भन्दा पहिला भोखै मर्छु’

जनकपुरधाम, १९ चैत ।  कोरोनाको त्रासले भोखै मर्ने अवस्था हामीलाई आई सकेको दैनिक ज्यालादारी गरी जिविकोपार्जन गर्दै आएकारुले भन्न थालेका छन् ।
जनकपुरधाम उपमहानगरपालिका वडा नं. १६ स्थित केही विपन्न परिवारहरुले सात दिनबढी भईसक्यो, काम पनि पाउँदैन खान पनि पाउँदैन यस्तो अवस्थामा भोखै मर्ने अवस्था रहेको आफ्नो पीडा पोख्न थालेका छन् । पाँच सातजनाको परिवार छन् । खेतमा बाँसको झोप्रो बनाएर एकसालदेखि बसोबास गर्दै आएको छु । दैनिक कार्य गरेर खानेलाई काम पाएन, ज्यालदारी पाए कसरी बाँच्ने दुलारी खातुनले दुःखेसो सुनाइन ।
त्यस्तै भारतबाट आएका केही आदिवासीहरुले आपूm सधैं माँगेर खाने हो । तर एकसातादेखि प्रहरी प्रशासनले कहीपनि निस्कन दिएको छैन । यहाँसम्मकी वस्तीहरुको छेउछाउँमा पनि बस्न दिदैन, पानी खानेसम्म समस्यामा परेको गुनासो गरेका छन् । उनीहरुले आक्रोशमा भने ‘भोखे मर्नुभन्दा कोरोना लागेर मर्नु नै राम्रो हो । कतिदिनसम्म यसरी भोखे बस्ने त ?’

उनीहरुले केही व्यक्तिहरुले राहत दिने गरेको सुनेको छु । तर हामी कहाँ कसैले आएको छैन । हामीलाई त्यहाँसम्म जान पनि दिदैन । कसरी बाँच्ने उल्टै प्रश्न गरेका छन् ।
त्यस्तै जनकपुरधाम उपमहानगरपालिका वडा नं. १ का दलितहरुले कोरोनाको त्रास भन्दा भुखको महामारीले हामीलाई सताई रहेको गुनासो गरेको छन् । उनीहरुले अहिलेसम्म कसैले आफूहरुको बस्तीमा राहत लिएर नआएको गुनासो गरेका छन् ।
यो बस्तीमा ९० जना बढी दलितहरु छन्। ती मध्ये ४० जना दैनिक ज्यालादारी गरी जीविको पार्जन गर्ने व्यक्ति हो । उनीहरुको अवस्था निक्कै दयनीय रहेको इन्दरजीत मेस्तरले बताएका छन् । उनले यस्तो विपदको बेलामा सहयोग गरिदिनका लागि सम्बन्धित संघ संस्था र निकायलाई आग्रह समेत गरेका छन् ।
कोरोना भाइरसबाट अहिलेसम्म विश्वमा ४५ हजारबढी जनाको मृत्यु भई सकेको छ । नेपाल सरकारले चैत ११ गतेदेखि लकडाउन गरेका छन् । लकडाउनको प्रभाव सबभन्दा बढी गरिब, दलित, विपन्न परिवारलाई परेको छ ।