Monday, March 14, 2016

कमिशनको भरमा प्याथोलोजी क्लिनिकहरु

जनकपुरका अधिकांश प्याथोलोजी क्लनिकहरु डाक्टरहरुको कमिशनको भरमा चल्ने गरेको तथ्यांक बाहिर आएको छ । सरकारी तथा गैर सरकारी क्लिनिकहरुमा कार्यरत डाक्टरहरु समेत विरामीलाई प्याथोलीको नाम किटान गरी पठाउने गरेको र उनीहरुसित ७० प्रतिशतसम्म कमिशन खाने गरेको कुरा खुल्लासा भएको छ ।
विरामीहरुको लागि चेक जाँचमा प्याथोलोजी नै रामवान रहेको छ । तर प्याथोलोजी जाँचका रिपोर्ट नै राम्रो नआएमा के होला अनुमान गर्न सकिन्छ । यहाँका प्रशिक्षण केन्द्रदेखि लिएर क्लिनिकहरुमा पनि प्याथोलोजीको राम्रो चेकजाँच आउन नसक्दा चिकित्सकहरुले औषधी लेखेपछि उपचारमा समस्या आउने गरेको गुनासो समेत बढेको छ ।
जनकपुर अञ्चल अस्पतालका प्याथोलोजी विभागका चिकित्सक रामविनय साहले भने ‘यहाँबाट अधिकांश विरामीहरु काठमाडांै. भरतपुर वा भारतको विभिन्न ठाउँमा जानुको एउटै कारण हो प्याथोलोजीकल टेष्ट राम्रो नहुुनु । अधिकांश प्याथोलोजीमा सस्तो एवं गुणस्तरीय मेशिनहरु छैन । मेशिन नै गुणस्तरीय छैन भने बिरामीहरुको टेष्ट कहाँबाट राम्रो आउन सकिन्छ, र त्यसैको भरमा चिकित्सहरुले पनि औषधी लेखेर विरामीहरुलाई फर्काउछन् ।’
जनकपुरको प्याथोलीमा पनि १० प्रतिशत मात्र दक्ष चिकित्स छन् । सबभन्दा ठूलो कुरा के हो भने प्याथोलोजीवालाहरुसँग डाक्टरहरुले ७० प्रतिशतसम्म कमिशन लिने गर्छन । जसले कमिशन दिन्छ उनी कहाँ डाक्टरहरु विरामीलाई पठाउछन र जसले दिंदैन उनी कहाँ पठाउँदैन । यस्तोमा दक्ष व्यक्ति त्यतिकै विरामीहरुको प्रतिक्षामा हुन्छ र अदक्ष व्यक्तिको क्लिनिकमा विरामी उपचारको घुइचो लागेको हुन्छ, साहले भने ।
विरामीको स्वस्थ्य उपचार राम्रो नहुनुमा गुणस्तरीय प्याथोलोजीको मेशिनहरु उपलब्ध नहुनु, डाक्टरहरुले कमिशनको भरमा प्याथोलोजी कहाँ विरामी पठाउनु । गलत रिपोर्टकै आधारमा बढी औषधी लेख्नु । निजी क्लिनिका केही डाक्टरहरु गाउँ गाउँमा दलाल खटाउनु, एक्सरे एवं माइक्रोस्कोप जस्ता समानहरु गुणस्तरीय नहुनु रहेका छन् ।
अञ्चल अस्पतालका कर्मचारी साहले भने ‘यहाँका अधिकांश प्याथोलोजीहरु दर्ता समेत छैन । डाक्टरहरुले आफ्नै क्लिनिक वरिपरि प्राइटिकलकै आधारमा ५ देखि ७ हजारसम्म तलव दिएर मान्छे राख्ने गर्छन । अनुसन्धान गर्ने कोही छैन । प्राइटिकलकै आधारमा यहाँ डाक्टरहरु समेत बनेको छ । यस्तोमा राम्रो उपचारको कल्पना कसरी गर्न सकिन्छ ।’
जिल्ला जनस्वास्थ्य कार्यालयका क्षयकृष्ठ अधिकृत रामगुलाम कर्णले जनकपुरमा कमिशनको भरमा डाक्टरहरु बढीभन्दा बढी टेष्ट समेत लेख्ने गर्छन सबैलाई थाहा छ । अधिकांश प्याथोलोजी दर्ता छैन, कर पनि बुझाउँदैन । जनस्वास्थ्य कार्यालय धनुषाले प्रशासनको सहयोगमा अनुगमन पनि गरेका थिए , कारवाही पनि भएको थियो । प्याथोलोजीको दर्ताका लागि सूचना समेत प्रकाशित भएको छ । तर जनस्वास्थ्यले स्वास्थ्य क्षेत्रमा मात्र कार्य गर्ने हो । अनुगमन गर्ने कार्य प्रशासनको हो बताए । स्वास्थ्यसँग खेलवाड गर्नेमाथि कारवाही हुनुपर्नेमा सबैको ध्यानाकर्षण हुनुपर्नेमा जोड समेत दिए ।
तर डाक्टर रामबाबु जयसवाल र डाक्टर जय कुमार मण्डल भन्छन् ‘स्वास्थ्यसँग यस्तो नहुनुपर्ने । यस्तो भएको छ भन्ने त्यस्ता प्याथोलीमाथि कारवाही आवश्य हुनुपर्छ । जसको उपचार जनकपुरमा सम्भव छैन त्यस्ता टेष्टहरु बाहिर पठाउने गरेका छौं । अहिले प्याथोलोजीकल जाँचको केमिकलको मूल्य बढेको छ त्यस अनुसार जाँच रेट पनि बढेको हो । तर कमिशन को लिन्छ कसले दिन्छ थाहा छैन ।’
त्यस्तै प्रमुख जिल्ला अधिकारी दिलिप चापागाईले अहिलेसम्म त्यस्तो उजुरीहरु आएको छैन । तर स्वास्थ्यसँग खेलवाड गर्नेलाई कानूनी दायरामा ल्याएर कारवाही गरिने बताए ।
उनले भने अनुगमन टोली छिट्टै अनुगमन गरिनेछ । बिना दर्ता र प्रमाणको आधारमा प्याथोलोजी खोलेको भरमा हो भन्ने कारवाही समेत गरिने बताए ।

Thursday, March 3, 2016

मैथिलीमा ‘खिस्सा–पिहानी’ पढ्दा...


सुरेन्द्र कुमार भण्डारी
पत्रकार एवं साहित्यकार कैलास दासद्वारा सम्पादित पुस्तक ‘खिस्सा–पिहानी’ को सोमवार संयुक्त रुपमा विमोचन समारोहमा म पनि सहभागी भएका थिए । साहित्यिक पुस्तकको विमोचनमा मेरो लागि पहिलो सहभागिता थियो जसमा अन्य अतिथिसँगै संयुक्त रुपमा भएको विमोचन कार्यक्रममा म पनि सहभागी भएका थिए । समाजिक क्षेत्रमा कार्य गर्दै आएकै छु यो कसैसँग लुकेको छैन । तर मैथिली बालसाहित्य ‘खिस्सा–पिहानी’ पढ्दा केही लेखौ जस्तो मलाई लाग्यो र यस पुस्तकको बारेमा केही लेख्ने प्रयास गरेको छु ।

विमोचन समारोहमा एक दर्जनबढी साहित्यकार एवं पत्रकार उपस्थित थिए । कसैले बालसाहित्य ‘खिस्सा–पिहानी’मा राखिएको कथाहरुलाई राम्रो प्रशंसा गरे त कसैले टिप्पणी र सुझाव समेत दिए । तर मलाई साहित्य सम्बन्धी खासै ज्ञान नभएकोले आफू केही भन्न सकेन । कार्यक्रमबाट फर्किदा पुस्तकलाई अध्ययन गर्दा साह्रै खुशी लाग्यो । सो पुस्तकमा रहेको केही कथा पहिला नै सुनेको छु पढ्दा स्मरण भयो । तर सुनेरको कथामा पनि परिवर्तन भएको रहेछ । कथाको अन्तिममा विद्यार्थीहरुलाई एउटा नयाँ सन्देश दिन खोजेको मैले कथाका लेखकहरुमा पाए ।
प्राध्यापक परमेश्वर कापडिको कथा ‘गोनू झाके खिस्सा’ नयाँ छैन, यो खिस्सा गाउँघरमा पनि सुनेको छु । तर विद्यार्थीहरुलाई उपयोगी हुने मलाई आत्मविश्वास छ । किनभने अहिले पनि गाउँघरमा कुनै उत्सव वा मरणहरनमा गाउँवासीहरु दवाव दिई भोजभतेर गर्ने गराउने चलन छ । यस कथामा गोनू झालाई एउटा पात्र बनाइएको हो जसले ठूलो भोजको निम्तो दिएपनि आफ्नो बुद्धि विवेकले समाजलाई एउटा बाटोमा ल्याउने प्रयास गरेको छ । कथा पुरानो भएपनि समग्र रुपमा मलाई राम्रो र सन्देश मुलुक नै लाग्यो ।
अर्को कथा रिंकी गुप्ताको ‘दू टा बुधियार’ रहेछ । यो कथा पढ्दा मनोरञ्जनका साथै राम्रो सन्देश पनि दिने गर्छन । कथाको प्रारम्भदेखि नै हस्सी ठह्क्का जस्तो हो । यस कथामा दुईवटा पात्र हुन । एउटा होटल व्यवसायी र अर्को ग्राहकको रुपमा रहेको युवा । युवालाई त्यो होटलमा खाना खान मन लाग्छ । तर होटल महँगो भएकोले जान सकिरहेको थिएन । एक दिन त्यो युवा हिम्मत गरी होटलमा गएर मनभरि खाना खान्छ र होटल मालिकलाई भन्छन् ‘म पैसा घरमै विर्सेर आएको छु, केही घण्टामा ल्याएर दिन्छु । केही बेर त होटल मालिक असमंजसमा हुन्छ तर कुनै विकल्प नदेख्दा जान दिन्छ । युवा होटलवालालाई पैसा नदिइकन वैदेशिक रोजगारीमा गई हाल्छन र त्यहाँबाट फर्किदा होटल मालिकलाई पैसा दिन होटल पुग्छन् । त्यो बेलामा बढीमा सय रुपैयाको खाएको होला सोचर युवा आउँछन । तर होटल मालिकले युवालाई अनपढ गबार बुझेर सोच्छन यि त वैदेशिक रोजगारीबाट धैरै रुपैया कमाएर आएको होला, यिनी सित बढी पैसा माँग्दा पनि दिइनै हाल्छन ।  त्यही सोचर हिसाबबारी गरी उनलाई सयको ठाउँमा दुई लाख हिसाब सुनाउँछ । युवाले नमानेपछि गाउँमा पञ्चायत बस्छन् र पञ्चमा त्यो युवाले कसरी आफ्नो बुद्धि विवेकले होटल व्यवसायीलाई लज्जित मात्र होइन, उल्टै जरिवाना समेत तिराउने गर्छन यस कथामा रहेको छ ।
त्यस्तै पत्रकार वृज कुमार यादवको कथा ‘आनि’ पनि धेरै रोचक हो । यो कथा खासगरी बाल मनोविज्ञानमा नै आधारित रहेको छ । कथामा गरीब र विपन्न परिवारको जीविको पार्जन कसरी हुन्छ । गाँसवास र कपासको अभाव हुँदा पनि त्यो परिवारमा जन्मेका केटाले बालअवस्थामा नै आफू भुखे बस्छु, तर पढाई गर्छु चिन्तनको देखिएको छ ।  केटाको आमाबुवालाई एउटा सम्पन्न परिवारका व्यक्तिले बच्चालाई नोकरी लगाई दिन्छौं, तिम्रो केटा पनि राम्रो हुन्छ र आर्थिक लाभ पनि हुन्छ भनेर उल्टोसुल्टो सम्झाउने गर्छन । यता उहाँको छोराले कुनै पनि हालतमा म उनीसँग जाँदैन, म पढ्छु जस्ता जिकिर गर्दा जति लोभलाचन देखाए पनि छोराप्रति बुवा आमाको प्रेमले जान दिंदैन । उनी आफ्नो छोरालाई  विद्यालय पठाउन थाल्छ । उसको छोरा पढेर कसरी ठूलो मान्छे बनेर समाजमा स्थापित हुन्छ कथाको संमग्र रुपमा संराश रहेको छ ।
त्यस्तै कुमारी ऋचाको अर्को कथा ‘बोखारक उपचार’ त एकदमै हासिलो कथा जस्तै छ । ज्ञानबुद्धि नभएका गाउँका एउटा बालकको कुरा गर्दा त्यहाँका समाजले कस्तो परिणाम भोग्नु परेको कथामा दर्शाएको छ । यस कथामा ज्ञान र मनोरञ्जन दुबै झल्किन्छ ।  साहित्यकार एवं वरिष्ठ पत्रकार रामभरोस कापडिको कथा ‘जंगली बाबा’ लोक एवं पौराणिक कथा जस्तो मलाई लाग्यो । पढ्दा खेरी राम्रो मात्र होइन, यो भन्दा अगाडि के हुन्छ जस्तै महसुस भयो । रोचक एवं जनचेतना समेत यस कथामार्फत दर्शाउँछन् ।
साहित्यकार अशोक दत्तको ‘झूठक मान,अपटी खेत प्राण’ विजय दत्त मणिको ‘मङनु, ज्योति मण्डलको ‘सहासी उषा’ पत्रकार एवं साहित्यकार हिमांशु चौधरीको ‘एक मुी चाउर’, साहित्यकार राजाराम राठौडको ‘किसान’, कुमारी श्रेयाको ‘बेटीके चिट्ठी’, पुस्तकक सम्पादक कैलास दासको ‘उपकारक फल’, विकास दासको ‘अशिक्षाक परिणाम’, अमरकान्त अमरको ‘चेतना’, सम्पादकको ‘कुलछनी माय’ लेखक कुमार भास्करको ‘लछमिनीया’ सहित २६ वटा कथा यस पुस्तकमा रहेको छ । तर कथा पढ्दा खेरी पहिला के पढौ नपढौ जस्तो महसुस मलाई भयो ।
पुस्तकमा त्रुटी होला, त्यो त भन्न सकिन्न तर आफू साहित्यकार नभएकोले मलाई एउटा पाठकको रुपमा यो पुस्तक साह्रो राम्रो लागेको छ । खासगरी विद्यार्थीहरुको ध्यानमा राखी यो पुस्तक प्रकाशित गरिएको र उनीहरुलाई पनि राम्रो नै लाग्ला जस्ता अनुभव छ । जे होस् पत्रकार कैलास दासलाई बधाई दिंदै अगामी दिनमा पनि यसरी नै विकास गरोस् कामना गर्दछौं ।
सचिव ः जनकपुर उद्योग वाणिज्य संघ

‘जनकपुरमा खाना र नास्ताको स्वीकृति, मांस मदिरा बिक्री’

जनकपुर । धार्मिक एवं ऐतिहासिक नगरी जनकपुरको परिक्रम सडक भित्र खाना र नास्ताको लाइसेन्स लिएर खुलेआम रुपमा मांस मदिरा बिक्री हँुदै आएको छ ।
मठ मन्दिर वरिपरि तथा परिक्रममा सडक भित्रमा पूर्ण रुपमा मांस मदिरा निषेधित गरेपनि सडक र मन्दिर छेउछाउमै खुलेआम रुपमा मदिरा बिक्री भई रहेको छ । मांस मदिरा बिक्री गर्ने अधिकांश पसलहरु बिना दर्ताकै सञ्चालनमा रहेको स्रोतले जनाएको छ । साना तथा उद्योग घरेलु कार्यालयमा धनुषाभरिमा एक सय २६ वटा होटलहरु दर्ता छन् । तर जनकपुर नगरभित्रमा पाँच सयभन्दा बढी होटल बिना दर्ता सञ्चालन गरी मांस मदिरा बिक्री गर्दै आएको छ ।
घरेलुका प्रमुख अर्जुन मण्डलले भने ‘धनुषा जिल्लामा एक सय २६ वटा होटल दर्ता छन् । होटल दर्ताको प्रवधान अनुसार खाना र नास्ताको मात्र दर्ता भएको छ । मांस मदिराको स्वीकृति हुँदैन । मदिरा बिक्री गरिरहेको छ भने त्यो अवैधानिक हो । मदिरा बिक्री (सिलप्याक) को स्वीकृति आन्तरिक राजस्व कार्यालयले दिने हो । त्यो घरेलु अन्तरगत आउँदैन ।’ उनले भने, धार्मिक एवं पर्यटकीय नगरी अनुसार जनकपुरको परिक्रमा सडकमा मांस मदिरामा रोक लगाएकै छ ।
यता गौ संरक्षण मञ्चका केन्द्रिय अध्यक्ष जगदीश महासेठ भने,‘जनकपुर उपमहानगरपालिका तथा जिल्ला प्रशासन कार्यालय इमान्दार नभएको कारणले धार्मिक नगरी जनकपुरधाममा मांस मदिरा खुलेआम रुपमा बिक्री वितरण भई रहेको छ । उनीहरु मासिक रुपमा होटलवालाहरुसँग पैसा असुली समेत गर्र्ने गरेको छ ।’ उनले भने, यसमा अर्का दोषी गुठी संस्थान र मठ मन्दिरका मठाधिसहरु पनि छन् । जिल्ला अदालत धनुषाले परिक्रममा सडक भित्रमा मांस मदिरा बिक्री गर्नमा रोक लगाई सकेको छ । तर यसको कार्यान्वयन गर्ने कार्य नगरपालिका तथा प्रशासनको भएपनि उनी गैरजिम्मेवार देखिन्छ ।
महासेठले यसको आवाज उठेपनि केही दिन बन्द रहे, तर प्रशासनकै चलखेलका कारण फेरी सञ्चालनमा आएको बताए । धर्मसँग खेलवाड भएपनि चुप लागेर बस्नु यसको जिम्मेवार जनकपुरवासी समेत रहेकोे आरोप समेत लगाए ।
त्यस्तै होटल व्यवसायी संघका अध्यक्ष दशरथ साहले भने, ‘कानूनमा कही पनि मांस मदिरा बिक्री नगर्ने उल्लेख छैन होटलवालाहरुले स्वीकृति लिएर नै मांस मदिरा बिक्री गर्दै आएको छ ।’
फागुन २५ गते जनकपुरबाट परिक्रमा डोला उठ्दै छ । परिक्रममा नेपाल भारत लगायत हजारौं श्रद्धालुहरु सहभागी हुन्छ । परिक्रममा सडक भित्र मांस मदिरा बिक्री वितरणगर्नेलाई जिल्ला प्रशासन कार्यालयले कारवाही गरिने बारम्बार प्रचार प्रसार गरेपनि कारवाई गर्न सकेको छैन ।

धनुषाबाट केन्द्रिय सदस्यमा ८ जनाकोउम्मेदवारी

जनकपुर, फागुन २० ।
नेपाली काग्रेसको १३ औ केन्द्रिय महाधिवेसनमा धनुषाबाट ८ जनाले उम्मेदवारी दिने तयारी गरेको छ। शुक्रवार १२ बजे सम्म उम्मेदवारी दर्ता को कार्यक्रम रहे अनुसार ८ धनुषाबाट मात्रै ८ जनाले उम्मेदवारी दिने भएको छ।
नेपाली काग्रेस स्रोतले दिएको जानकारी अनुसार नेपाली काग्रेसको केन्द्रिय सदस्यमा प्रदेश नम्बर २बाट रामसरोज यादव,खुल्लाबाट विमलेन्द्र निधि,मधेसीबाट महेन्द्र यादव,महिलाबाट मिनाक्षी झा,मुक्त यादव,आनन्द प्रसाद ढुगाना,रामकृष्ण यादव,दलितबाट रामकुमार साफिले उम्मेदवारी दिने भएको छ।
नेपाली काग्रेसको देउवा समुहबाट महामन्त्रीमा उम्मेदवारी दिने तयारी रहेको निधिले सो पक्षबाट महामन्त्रीमा अर्जुननरसिंह केसीले टिकट पाएपछि निधि केन्द्रिय सदस्यमा उम्मेदवारी दिने भएको छ। स्रोतका अनुसार निधि देउवा जितेको अवस्थामा उपसभापति बन्ने दाउमा रहेका छन । नेपाली काग्रेसको सभापतिमा तिन जनाले उम्मेदवारी दिएपछि त्रिपक्षी भिडन्तको सम्भावना रहेको छ।